18/4 - Vandaag gingen we samen met Gerard (en chauffeur Roland) naar het national center of mental health, kortom: MEGA psychiatrie in hartje Manilla.
Na een warme ontvangst met vroege lunch, samen met enkele staff-leden van het NCMH, kregen we een rondleiding in dit outdoor-psychiatrie-complex. We mochten helaas geen foto's nemen, tijdens de rondleiding begrepen we waarom..
Dit complex, bestaande uit 35 gebouwtjes, elk met verschillende pathologieen gevuld (soms tot >70 patienten per paviljoen! 1700 patienten in totaal), beneemt een enorme oppervlakte in Manilla centrum. De site is erg mooi met de vele bananenbomen ed. Waarschijnlijk de gezondste lucht van Manilla daar..
Daar de president alle publieke medische instellingen wil laten privatiseren, om zo een enorme winst op te strijken, staat deze site te koop voor rijke bieders. Er is geen oplossing voor de patienten en staff. Logischerwijze zullen de meesten op straat belanden.
Daar de president alle publieke medische instellingen wil laten privatiseren, om zo een enorme winst op te strijken, staat deze site te koop voor rijke bieders. Er is geen oplossing voor de patienten en staff. Logischerwijze zullen de meesten op straat belanden.
Hoe is het leven van een psychiatrische patient in Manilla? Welnu, de gevangenis van Vorst is er een paleis tegen,.. Onze eerste indruk was meteen: "dit is precies een middeleeuwse gevangenis!"
Patienten lopen er in gevangenisuniform, spenderen hun dagen achter tralies waar ze zelden uit mogen, krijgen primitief eten uit hondenbakjes en slapen allenaal samen op een houten plank (behalve het betalende paviljoen, waar ze 6000 - 13000 pesos per maand moeten betalen, die hebben een matras), douche en WC is in dezelfde ruimte - helemaal open en bloot, nul privacy.
Patienten lopen er in gevangenisuniform, spenderen hun dagen achter tralies waar ze zelden uit mogen, krijgen primitief eten uit hondenbakjes en slapen allenaal samen op een houten plank (behalve het betalende paviljoen, waar ze 6000 - 13000 pesos per maand moeten betalen, die hebben een matras), douche en WC is in dezelfde ruimte - helemaal open en bloot, nul privacy.
Elektroconvulsie, isolatie, en vastbinden zijn dagelijkse kost.
De staff weet dat het beter kan, maar krijgt geen middelen van de overheid, integendeel: er wordt gesnoeid in de budgetten.
Omdat we dus geen fotos mochten maken, kunnen we niets anders tonen dan de lunch die we kregen - en die met de handen werd opgegeten :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten