Ik heb er veel dingen gezien die me traumatiseerden

Ze verbleef bijna 6 maanden in het gesloten centrum 127bis.  Vijf maal heeft de rechter haar vrijlating gevraagd. Zij werd op 23 april dringend gehospitaliseerd . Vreemdelingendienst heeft haar vrijgesteld op 25 april met een bevel het land te verlaten.

Getuigenis hier:

Sinds wanneer be je gesloten in het gesloten centrum 127 Bis?
Ik ben hier sinds 8 november 2011.

Waar ben je gearresteerd?
Ik ben gearresteerd bij mij thuis, ik en mijn vriend die bij me woont.  Ik woon samen met hem.  Op 8 november, zijn ze gekomen om me te arresteren.

Was je reeds lang in België?
Sinds 24 maart 2008.

Heb je familie in België?
Ja, ik heb een dochter met dre kinderen  en haar man, Ze zijn getrouwd en ze zijn allen Belg.

Het is reeds meer dan 6 maanden dat je opgesloten bent, als ik dat goed begrip?
Ja, ik ben bijna zes maanden in het centrum 127 Bis.  Vandaag 5 maanden en 15 dagen.

Hoe komt het dat dit zolang duurt?

Wel, ik ben hier gekomen omdat ik een bevel had om het grondgebied te verlaten.  Daarom werd ik gearresteerd.  Mijn advocaat heeft in November een aanvraag tot vrijlating gedaan.  De rechter beval me vrij te laten.  En het is nu op zijn minst de vijfde keer dat ik naar de rechtbank ga en dat de rechter zegt dat ik vrijgelaten moet worden, maar het parket tekent steeds beroep aan.  Ik weet niet waarom.  Ik heb geen juridische precedenten.  Ik weet neit waarom ze steeds beroep aantekenen tegen mijn vrijlating.  Ik weet het niet. Iedereen maakt zich zorgen.

Ik heb daarna asiel aangevraagd.  Dit is nog niet afgerond.  Er werd mij gezegd dat ik hier na 28 april  niet meer kan blijven, en gezien mijn leeftijd, ik ben ziek, ik heb gebloed en zo.  Ze hebben me naar een hospitaal gevoerd en de dokter zei me dat hij me op 4 mei zal opereren.

Tot mijn grote verassing is de sociaal assistent gekomen, om mij te zeggen: normaal gezien zullen we niet verlengen, gezien je asiel aangevraagd hebt, en je laatste dag zal 28 april worden.  Maar daarna, twee dagen geleden, op 19 april denk ik, zijn ze gekomen om me te zeggen: Voor jou gaan we het nog verlengen.  Ik heb hen gevraagd waarom ze dit nog deden, ze hadden me gezegd de 28e indien er geen vlucht meer was.   Ik zei: u moet me vrijlaten… Ik zal het ofwel het centrum verlaten, ofwel moet ik naar mijn land gaan.  Maar gezien ik geen vlucht hebt, waarom houdt je me hier?  ‘Oh ik weet het niet’, zeiden ze me.

En tot nu wacht ik. Ik had ondertussen het plan om met mijn vriend te trouwen, we hebben alle documenten verzameld, we zijn de procedures begonnen en de 19e is het geregistreerd.  De trouwdatum is de 9e mei.

Er zijn veel dingen die moeten gebeuren: operatie, trouwen?
Ik moet op de 4e geopereerd worden, de 9e trouwen, maar ik ben hier ondertussen nog steeds in het gesloten centrum.

Heb je reeds uitwijzingspogingen gehad?

Twee maal.  De eerste maal ben ik niet naar de luchthaven geweest.  De advocaat had een brief gestuurd dat ze me niet konden terugsturen.  Voor de tweede keer ben ik wel naar de luchthaven geweest.  Ik heb geweigerd, ik heb banden hier, met mijn dochter en mijn vriend.   Ze hebben me dan met rust gelaten.

Heb je gezondheidsproblemen nu?

Ja, de dag dat ze me naar het ziekenhuis brachten was de 30e maart.  De dokter heeft een biopsie gedaan.  De gynecoloog heeft gezegd: ‘neen, deze vrouw kan geen vliegtuig nemen, het is niet normaal dat zij op haar leeftijd zoveel haar maandstonden heeft, ik moet tussenkomen”.  Hij heeft een brief gestuurd naar het centrum. Zij wouden me dit niet zeggen, maar er is hier een verpleegster die onstlag genomen heeft, die me op een dag gebeld heeft en zei: “Madame, u kan niet uit het centrum omdat men u moet opereren”.une lettre au centre.

En men kan je niet uitwijzen, de dokter heeft een papier gemaakt?

Ja, men kan me niet uitwijzen, ze hebben geen vlucht.  En omdat ik geen vlucht heb voor de 28e moet ik vertrekken uit het centrum.

En het leven in het gesloten centrum?  Hoe heb je dat beleeft?

Ja, ik ken het centrum 127Bis goed.; Ik heb er veel dingen gezien die me traumatiseerden.; Ik heb de uitwijzing van de Congolezen, de Guinéers, de Marokkanen gezien.  Ik heb mensen gezien die vertrokken onder het bloed en zo.  Hier in het centrum eten we, maar niet zoals het hoort.

Zijn jullie met velen in de vrouwenvleugel van het centrum?
Op dit moment zijn we met velen: Afrikaanse, Guinéese, Rwandese, Liberiaanse, Congolese, NIgeriaanse vrouwen….

Heb je horen praten over een eventuele vlucht naar Congo op het einde van deze maand?
Ze hebben me gezegd dat dit op het einde van de maand was.

En ben je bang dat je toch op de chartervlucht zal gezet worden, ondanks uw gezondheidscertificaten?

Ja, ik ben bang, omdat ze er alles aan doen om mensen uit te wijzen.  De vorige keer was er een meisje dat om 15 uur werd vrijgelaten, maar om 17 uur gerepatrieerd werd, en ze hebben haar naar de luchthaven gebracht. Ik ben bang dat ze me toch zullen uitwijzen ondanks mijn gezondheidsproblemen en mijn huwelijk.  Ze zeiden me dat er een collectieve vlucht was en daar ben ik bang van.

Maar normaal gezien kunnen ze je met je huwelijk en je certificaten, wettelijk gezien niet uitwijzen?

Neen 

Heb je nog dingen die je kwijt wil?

Ik zou nog willen vragen of er enige mogelijkheid is dat ze de wet toepassen hier.  In mijn geval bijvoorbeeld, zie ik niet in waarom ze mijn opsluiting moeten verlengen. Dat wil zeggen dat ze me tot na de 28e willen houden, om me de 4e naar het hospitaal te voeren, en me daarna uit te wijzen?? is dat het ?  Ik wil er nog aan toevoegen dat het niet goed is wat ze hier doen!

Er zijn hier ook zwangere vrouwen, zoals een meisje dat niet wil trouwen.; Ze is zes maand zwanger, ze wil haar kleren uit het open opvangcentrum, maar ze geven deze niet aan haar.  Ze zit hier en ze zegt dat ze niet meer zal eten… Dit alles is fout.

Zie je veel dingen die fout zijn?
Ja.

Bron : Getting the Voice Out

http://www.gettingthevoiceout.org/ik-heb-er-veel-dingen-gezien-die-me-traumatiseerden/