Het vrijhandelsakkoord (Tratado de Libre Comercio, TLC) waarover Colombia en de Europese Unie momenteel onderhandelen zou een negatieve invloed kunnen hebben op verschillende economische sectoren zoals onder andere de gezondheidssector. Het is belangrijk om te begrijpen hoe het vrijhandelsakkoord de toegang tot medische zorgen zou kunnen doen afnemen terwijl gezondheid een basisrecht is voor iedereen.
Mauricio Torres Tovar, dokter en lid van de Nationale Beweging voor Gezondheid en Sociale Zekerheid in Colombia, uit zijn mening over het onderwerp in zijn artikel ”TLC y salud: vuelta de tuerca al modelo neoliberal” (Het TLC en gezondheid: een versterking van het neoliberale model). Het artikel beschrijft de farmaceutische multinationalindustrie en haar invloed op het recht op gezondheid. Het volledige artikel in het Spaans kan u hier lezen.
Toch willen we enkele interessante punten aanhalen die onze aandacht hebben getrokken.
Debat over de productie van medicijnen
Momenteel woedt er binnen het Colombiaanse Ministerie van Gezondheid en Sociale Zekerheid een debat over de reglementering van het gezondheidsregistratiesysteem voor biotechnologische geneesmiddelen
1. De verschillende actoren die hierbij betrokken zijn kunnen we in twee groepen opdelen.
Enerzijds de farmaceutische multinationals, die verbintenissen aangegaan zijn met enkele doktersverenigingen van het land (sectoren van de Nationale Academie voor Geneeskunde en van de Colombiaanse Vereniging voor Reumatologie). Deze laatste stellen technieken voor die voorkomen dat de biotechnologische medicijnen, eens hun patent verstreken is, kunnen gereproduceerd worden als generieke medicijnen. Hun voornaamste argument stoelt op het feit dat de veiligheid, de doeltreffendheid en de kwaliteit van de geneesmiddelen moeten primeren op het stimuleren van concurrentie.
Anderzijds, de sector van de nationale industrie voor geneesmiddelen, de Colombiaanse Medische Federatie, sociale organisaties en patiëntenorganisaties en enkele academische sectoren. Zij vragen dat de biotechnologische medicijnen door meer bedrijven kunnen vervaardigd worden. Dat zou paal en perk stellen aan het monopolie, wat een prijsverlaging van enkele medicijnen met zich zou meebrengen. Het zou ook de wetenschappelijke en industriële ontwikkeling van het land stimuleren en het recht op gezondheid in Colombia verzekeren.
Er zijn enorm veel voorbeelden die wijzen op het belang van deze sector en de voordelen die deze met zich meebrengt voor de betrokkenen. Een voorbeeld, door het vorderingsprincipe2 zijn de prijzen van enkele medicijnen exhuberant hoog. Voor medicijnen voor de behandeling van kanker zoals bijvoorbeeld «trastuzumab» betaal je 150% meer dan in Costa Rica. Het geneesmiddel humira, voor de behandeling van reumatoïde artritis, kost 173 % meer in Colombia dan in het Verenigd Koninkrijk.
Het Vrijhandelsakkoord en de intellectuele eigendom in het voordeel van de farmaceutische multinationals
Het vrijhandelsakkoord zou deze dynamiek versterken, want het verzekert de perfectionisering van de vrije markt politiek en de privatisering van publieke goederen. Dit zou de zakenwereld van deze landen ten goede komen, maar niet het algemeen welzijn van de meerderheid van de bevolking en van het merendeel van de productiesector in Colombia. De garantie op het recht op gezondheid komt op de helling te staan, voornamelijk door het stimuleren van de privatisering van gezondheidsdiensten en de oplegging van patenten op essentiële medicijnen.
Het zou ook een achteruitgang betekenen van de werkomstandigheden voor de arbeiders in de gezondheidssector. Zij zouden minder verdienen, hoewel ze harder zouden moeten werken.
Deze gevolgen kunnen leiden tot een braindrain vanuit de gezondheidssector wat de beschikbaarheid van talent op het gebied van gezondheid in het land kan doen afnemen.
De rechten op intellectuele eigendom die versterkt worden door het vrijhandelsakkoord hebben een positieve uitwerking voor de farmaceutische multinationals. De rechten versterken immers hun productie- en commercieël monopolie wat een prijsverhoging van de medicijnen met zich meebrengt. Een behandeling voor AIDS met HIV-remmers met patent, bijvoorbeeld, kost $ 12.000 per jaar terwijl generische medicijnen zonder patent $ 420 per jaar kosten.
Bovendien trachten de farmaceutische multinationals, met het vrijhandelsakkoord, meer binnen te rijven dan ze al hebben via het volgende:
patenten van langer dan 20 jaar
patenten op tweede gebruik (wanneer men een tweede farmacologische eigenschap bij een medicijn ontdekt, kan men een nieuwe patentperiode aanvragen)
de exclusieve bescherming van gegevens
het verbod op parallelle import
Oplossingen?
Er is nood aan een betere staatsregeling op gebied van de productie en de verkoop van geneesmiddelen die het openbare karakter van deze goederen erkent. Dit zou in het voordeel van de volksgezondheid zijn en niet in dat van de zakenlui in de gezondheidssector.
Het is ook van belang dat mijn land een nationale politiek ontwikkelt en:
het gebruik van essentiële3 en generieke medicijnen stimuleert en niet de merkgeneesmiddelen en de enorm gespecialiseerde medicijnen.
een wetenschappelijk en technologisch onderzoeksbeleid uitstippelt voor geneesmiddelen waardoor het land medicijnen kan produceren die aangepast zijn aan de eigen noden.
zich richt op bewustmaking en zo aan zowel dokters als patiënten het belang aantoont van het voorschrijven en aanvragen van essentiële en generieke medicijnen en niet van merkmedicijnen.
Intal positioneert zich, samen met de Peoples Health Movement America Latina, de partnerorganisatie van G3W, tegen dit vrijhandelsakkoord dat het recht op gezondheid bedreigt.
Wij zeggen Neen aan het vrijhandelsakkoord tussen Europa, Colombia en Peru en Ja aan het recht op gezondheid van iedereen.
Bekijk de campagnevideo en teken de online petitie hier.
1 Deze medicijnen zijn producten waarvan de actieve farmaceutische ingrediënten verkregen werden door het gebruik van micro-organismen of levende cellen via onder andere de recombinant-DNA-technologie en/of de hybridomatechniek.
2 Dit principe houdt in dat het Gezondheidssysteem geld terugbetaalt aan de EPS (Colombiaanse gezondheidsverzekeraars) via Fosyga (Fonds voor verzekerde solidariteit: dit fonds bevat het geld van het gezondheidssysteem) voor geleverde diensten buiten het POS (het verplichte gezondheidsplan: basisdiensten aangeboden door de verzekeraars) aan haar leden.
www.intal.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten