Austin Chapman werd doof geboren, maar dankzij een nieuw hoorapparat kan hij nu - op 23-jarige leeftijd - voor het eerst in zijn leven van muziek genieten. The Atlantic rapporteert over Chapmans ontroerende eerste kennismaking met iets dat we al te vaak als vanzelfsprekend beschouwen.
Zijn ganse leven lang kon Chapman niet begrijpen waarom mensen zo vol waren over muziek. Hun emotionele reacties op muziek begreep hij evenmin: 'Ik begreep het niet. Ik zag mensen wenen terwijl ze naar muziek luisterden. Ik snapte er niets van...'
Een nieuw hoorapparaat (de Naida S Premium van Phonak) opende een geheel nieuwe wereld voor hem. Het eerste wat hij hoorde was zijn schoen die tegen het tapijt aanschuurde. Vervolgens werd hij overweldigd door een kakofonie van geluiden: het gezoem van airconditioning en computers en het zacht gekletter (zacht voor wie er aan gewoon is) van toetsenborden.
Tijdens de autorit naar huis lieten zijn vrienden hem Mozart, the Rolling Stones, Michael Jackson, Sigur Ros, Radiohead, Elvis en nog andere muzieklegendes horen. Chapman kon zijn oren niet geloven.
“Toen ik de Lacrimosa van Mozart hoorde, werd ik weggeblazen door de schoonheid ervan. Op een bepaald moment klonk het als engelenzang en ik besefte opeens dat ik voor het eerst muziek apprecieerde. Tranen rolden over mijn gezicht en ik probeerde het te verbergen. Maar toen ik rondkeek in de auto, zag ik dat iedereen weende,” schrijft Chapman op zijn persoonlijk blog.
Chapman vroeg daarna op Reddit om muzieksuggesties. De respons was overweldigend: meer dan 14.200 reacties in minder dan een maand tijd, een gratis abonnement voor Spotify voor een half jaar en een playlist van dertien uur.
Op basis van de talloze reacties ging Chapman op ontdekkingsreis door de muziekgeschiedenis. Zijn voorlopige top vijf is als volgt:
De Lacrimosa van Mozart (zie video onderaan)
De soundtrack voor zijn eigen film Eleven Eleven, gecomponeerd door een vriend van hem.
Staralfur van Sigur Ros.
Il Postino van Luis Bacalov.
A Bad Place van Minnesota.
The Atlantic wisselde een aantal e-mails met hem uit, in de hoop meer te weten te komen over Chapmans ervaringen als nieuwe muziekliefhebber. Dit zijn zijn eerste conclusies:
Het duurt niet lang om een bepaalde smaak te ontwikkelen. Chapman ontwikkelde van bij het begin een zeer sterke voorkeur voor klassieke muziek. Country vindt hij het minst interessant, vooral omdat hij de teksten niet duidelijk kan verstaan.
Melodische muziek zoals die van Sigur Ros, Radiohead, Pink Floyd, Rolling Stones, Queen en zelfs Dubstep vindt hij bijzonder mooi. Voordat hij muziek echt kon horen, kon hij bastonen wel voelen, maar nu ziet hij in dat er een heel spectrum van geluid achter schuil gaat.
Ironisch genoeg zet hij zijn nieuw gehoorapparaat vaak af. “Er zijn te veel vervelende geluiden. Stilte is nog steeds mijn favoriet geluid. Als ik mijn apparaat afzet, kan ik beter nadenken en bereik ik de absolute rust.”
Bron :The Atlanti /Express.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten