Turkije zal de hoop op een daadwerkelijke democratisering wellicht moeten opbergen. De Turkse premier Recep Tayyip Erdogan laat immers duidelijk blijken geen ruimte voor een verdere groei van de democratische beginselen te zullen dulden. Dat zegt de Turkse schrijver en journalist Zafer Senocak in een column voor de Duitse krant Die Welt.
Daarbij voert de schrijver aan dat Erdogan weliswaar legaal werd verkozen tot een regeringshoofd van een ogenschijnlijke democratie, maar door de onvoorwaardelijke steun van islamitische volgelingen zich immuun waant voor elke vorm van kritiek. Religie is daardoor volgens Senocak een bondgenoot van de machthebbers geworden.
“Turkije is verdeeld in minstens drie verschillende kampen,” merkt Zafer Senocak op. “De Koerdische bevolking in het zuidoosten van het land wordt steeds sterker, terwijl de seculiere westers-gerichte Turken in de grote steden en de kustgebieden een fundamentele hekel hebben aan Erdogan."
“Turkije is verdeeld in minstens drie verschillende kampen,” merkt Zafer Senocak op. “De Koerdische bevolking in het zuidoosten van het land wordt steeds sterker, terwijl de seculiere westers-gerichte Turken in de grote steden en de kustgebieden een fundamentele hekel hebben aan Erdogan."
"Daardoor kan de premier alleen terugvallen op een groep van 40 procent Turken die aan de conservatieve islamitische normen een absolute waarde toekennen. Erdogan kan bij deze islamitische groep op een onvoorwaardelijke steun rekenen, waardoor de premier zich immuun meent te kunnen wanen voor elke vorm van kritiek.”
“Recep Tayyip Erdogan kon zijn land lange tijd een betere economische toekomst voorspellen. Onder zijn regering van Erdogan heeft de Turkse economie inderdaad een belangrijke groei laten optekenen. Sinds zijn aantreden twaalf jaar geleden is Erdogan erin geslaagd om de verwachtingen van de bevolking in te vullen, vooral dankzij ambitieuze projecten die Turkije het imago van een snelgroeiende economie moesten bezorgen."
“Recep Tayyip Erdogan kon zijn land lange tijd een betere economische toekomst voorspellen. Onder zijn regering van Erdogan heeft de Turkse economie inderdaad een belangrijke groei laten optekenen. Sinds zijn aantreden twaalf jaar geleden is Erdogan erin geslaagd om de verwachtingen van de bevolking in te vullen, vooral dankzij ambitieuze projecten die Turkije het imago van een snelgroeiende economie moesten bezorgen."
"Voor het aantreden van Erdogan had Turkije alleen een kleine, seculiere middenklasse, maar inmiddels is er ook een hoger opgeleide moslim-middenklasse die een onvoorwaardelijke steun heeft voor de premier.”
“Door zijn autocratische gedrag na de recente mijnramp is er echter een kloof ontstaan tussen Erdogan en zijn aanhangers. Erdogan kan vooral nog rekenen op steun omdat een gedeelte van de bevolking hem bestempelt als een moslim-leider die de confrontatie met de hele wereld aangaat. Dat is een typische strategie van de propaganda-machine van totalitaire regimes die de aandacht vooral willen afleiden naar zogenaamde verraders en samenzweerders en het wangedrag van de eigen leiders willen verdoezelen. Erdogan kan beschikken over een machtig media-arsenaal en maakt gericht gebruik van desinformatie.”
“Erdogan heeft een religieuze achtergrond en een eenvoudige afkomst. Daardoor werd hij snel een rolmodel voor de verpauperde massa. Maar hij kondigde ook fundamentele hervormingen aan die het land zouden voorbereiden om tot de Europese wereld toe te treden en waarmee hij ook de Turkse elite kon aanspreken."
“Door zijn autocratische gedrag na de recente mijnramp is er echter een kloof ontstaan tussen Erdogan en zijn aanhangers. Erdogan kan vooral nog rekenen op steun omdat een gedeelte van de bevolking hem bestempelt als een moslim-leider die de confrontatie met de hele wereld aangaat. Dat is een typische strategie van de propaganda-machine van totalitaire regimes die de aandacht vooral willen afleiden naar zogenaamde verraders en samenzweerders en het wangedrag van de eigen leiders willen verdoezelen. Erdogan kan beschikken over een machtig media-arsenaal en maakt gericht gebruik van desinformatie.”
“Erdogan heeft een religieuze achtergrond en een eenvoudige afkomst. Daardoor werd hij snel een rolmodel voor de verpauperde massa. Maar hij kondigde ook fundamentele hervormingen aan die het land zouden voorbereiden om tot de Europese wereld toe te treden en waarmee hij ook de Turkse elite kon aanspreken."
"Erdogan was tegelijkertijd een gelovige moslim en een overtuigd Europeaan. Binnen een atmosfeer van islamistisch terrorisme werd Erdogan door velen, ook in het westen, als een baken van hoop bestempeld. Van de hervormingen is echter niets meer overgebleven. Erdogan is nog slechts een veroveraar die op oude onderdrukkende taktieken is teruggevallen.”
“De oprichters van het moderne Turkije beloofden een verlichte modernisering, waarbij reactionaire moslims als de belangrijkste vijand werden bestempeld. Het is uiteindelijk echter een illusie gebleken dat democratisering een impact zou kunnen hebben op de reactionaire beweging."
“De oprichters van het moderne Turkije beloofden een verlichte modernisering, waarbij reactionaire moslims als de belangrijkste vijand werden bestempeld. Het is uiteindelijk echter een illusie gebleken dat democratisering een impact zou kunnen hebben op de reactionaire beweging."
"De islam is in Turkije geen innovatieve macht, maar wel een basis voor een groep corrupte politici die hun macht willen versterken. De religie hecht een groter belang aan emotionele ketenen dan aan rationele argumenten. Moslim-maatschappijen hebben geen enkel wapen tegen tirannie, want elk individu wordt er gestuurd door een gehoorzaamheid aan een hogere hiërarchie, waardoor een geïnformeerde publieke opinie onmogelijk wordt.”
“De aanzetters van seculiere modernisering in Turkije hebben zichzelf gebaseerd op deze autoritaire en hiërarchische structuren, waardoor de vorming van een liberaal verlichte maatschappij onmogelijk wordt. De machthebbers maken niet langer gebruik van de waarden van de verlichting, maar vallen terug op conservatieve waarden van de islam, waarbij het fatalisme altijd een machtige bondgenoot was van onderdrukkende heersers."
“De aanzetters van seculiere modernisering in Turkije hebben zichzelf gebaseerd op deze autoritaire en hiërarchische structuren, waardoor de vorming van een liberaal verlichte maatschappij onmogelijk wordt. De machthebbers maken niet langer gebruik van de waarden van de verlichting, maar vallen terug op conservatieve waarden van de islam, waarbij het fatalisme altijd een machtige bondgenoot was van onderdrukkende heersers."
"Een gebrek aan waarden en oriëntatie drijft velen naar de islam, waar ze een houvast hopen te vinden. De islam, ooit een gesofisticeerde beschaving met een groot sociaal bewustzijn, slaagt er niet meer in om een brug te slaan naar het politieke en maatschappelijk leven van de moderne tijd.”
“Het christendom is er door de Verlichting al lang in geslaagd om de stap naar de moderne maatschappij te maken. De islam heeft het echter moeilijk om het moderne concept van menselijke waardigheid te adopteren. De islam is een structuur die het lichaam ondersteunt, maar geen ademruimte laat voor de geest."
“Het christendom is er door de Verlichting al lang in geslaagd om de stap naar de moderne maatschappij te maken. De islam heeft het echter moeilijk om het moderne concept van menselijke waardigheid te adopteren. De islam is een structuur die het lichaam ondersteunt, maar geen ademruimte laat voor de geest."
"Religie is niet langer een bondgenoot van de zwakkeren, maar een knecht van de heersers en een gevaar voor iedereen die niet wil capituleren. Wie het systeem uitdaagt, overtreedt niet alleen de regels, maar brengt de hele geloofsstructuur in het gedrang. Critici worden dan ook niet gezien als opponenten, maar als goddeloze tegenstanders.” (mah)
Bron : Express.be / Author (mah) / Zafer Senocak/ Die Welt.
www.express.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten