Lokerse Feesten 2015
KAISER CHIEFS
THE JESUS AND MARY CHAIN (playing Psychocandy)
BELLE AND SEBASTIAN
MARK LANEGAN BAND
|
De 41e editie van de Lokerse Feesten vindt plaats van vrijdag 31 juli tot en met zondag 9 augustus 2015. Het programma begint meer en meer vorm te krijgen. Vandaag voegen we opnieuw vier acts toe. En of we zeer trots zijn op deze nieuwe namen! Zo zal het geweldige Belle and Sebastian (eindelijk gestrikt!) dEUS vervoegen op maandag 3 augustus, en presenteren we op woensdag 5 augustus drie absolute topnamen, met festivalfavorieten Kaiser Chiefs, The Jesus and Mary Chain (die hun legendarisch meesterwerk Psychocandy integraal komen spelen!) én Mark Lanegan Band.
De voorverkoop voor woensdag 5 augustus start meteen viawww.lokersefeesten.be. De voorverkoop voor 1 en 3 augustus is reeds gestart.
Meer namen en info over de start van de abonnementenverkoop worden binnenkort bekendgemaakt.
|
|
Kaiser Chiefs (woensdag 5 aug)
Kaiser Chiefs Hoe kun je beweren dat je van popmuziek houdt en niét verliefd zijn op 'Coming Home' of 'My Life'? We hebben het over de twee singles uit succesplaat 'Education, Education, Education & War' (2014) van Kaiser Chiefs, tot een opvolger zich aandient nog steeds de meest knuffelbare der Britse indiebands. Vooral 'Coming Home' zullen we nooit beu raken en zelfs na minstens 50 keer luisteren blijven we hem fluiten vanaf het ochtendgloren, wat vervolgens blijft duren tot we 's avonds al 5 minuten in ons bed liggen. Een kleine anekdote dan maar, uit de backstage van de Lokerse Feesten: in het immens en rijk bemeubeld kantoor van de programmator van dit festival hangt een wall of fame met foto's van vele tientallen Britse leveranciers van wereldsingles - van T.Rex tot Supergrass, van The Jam tot Spencer Davis Group en van The Charlatans tot het geweldige The Enzovoorts - maar onze hoogst persoonlijke favoriet is een foto van de Kaiser Chiefs op het Lowlands Festival, waarop zanger Ricky Wilson dankzij een gewaagde sprong lijkt te zweven in de lucht en de rest van de band tonnen energie uitstraalt die je ter plekke zin doet krijgen om zelf een band te beginnen. Get teenage kicks right through the night, indeed. De lads komen dus naar onze Grote Kaai en zijn van plan u een uitgebreide collectie toptunes voor te schotelen die voor een verbroedering van jewelste zullen zorgen: 'Ruby', 'I predict a Riot', 'Oh my God', 'Everyday I love you less and less', 'Never miss a Beat' en hopelijk ook het geniale 'The Angry Mob'. Kaiser Chiefs op de Lokerse Feesten wordt dan ook een feest zonder weerga en een topavond voor mensen die er een sport van maken om hun longen naar de vanen te schreeuwen tijdens op maat van voetbalstadions gemaakte refreinen. Bovendien lijkt zo een concert van de Kaiser Chiefs ons een ideale gelegenheid om hardnekkige muurbloempjes zover te krijgen dat ze plots de ster van de dansvloer worden. Als een punk/indieversie van John Travolta in 'Saturday Night Fever', zeg maar. Samengevat: Kaiser Chiefs op de Lokerse wordt een grandioze pretavond. Hun plaats op die andere wall of fame in het kantoor van de programmator, die met foto's van de meest legendarische concerten die we in de loop van de voorbije veertig jaren van dit festival hebben mogen meemaken, is alvast vrijgemaakt.
|
The Jesus and Mary Chain (Playing Psychocandy)
(woensdag 5 aug)
Herinnert u zich de jaren 80 nog? Het decennium waarin het 350 dagen per jaar leek te regenen, de schrik voor De Bom, betogingen tegen allerlei foute ministers met nog foutere snorren, de jaren dat we dachten dat 'The A-Team' kwaliteitstelevisie was, de ontelbare keren dat moeder om Clearasil moest gaan omdat we daar zelf te beschaamd voor waren en de wanhopige gevoelens voor die ene blonde in de klas, die overigens van Wham! hield. En dan was daar plots 'Psychocandy', van het Schotse groepje The Jesus and Mary Chain, in de late herfst van 1985. Meteen zag onze wereld er helemaal anders uit. Niet zonniger - hey, de band kwam uit de buurt van Glasgow en daar schijnt de zon volgens ons letterlijk nooit - maar anders, en beter. Dertig jaar na de feiten klinkt die tijdloze en zinderende debuutplaat nog altijd revolutionair en onovertroffen. En blijven we hen dankbaar voor de muzikale revolutie die ze toen ontketend hebben, een revolutie die niet alleen het einde van new wave heeft ingeluid maar waar triljoenen Britse gitaargroepjes tot op de dag van vandaag hun voordeel mee doen. Sindsdien blijven we, als we nog eens een debuut van een nieuwe jonge band opleggen, streven naar die opwinding die we in november '85 bij de eerste beluistering voelden, het soort verwondering die we ook beleefden toen we de banaanplaat van The Velvet Underground, 'Never mind the Bollocks' of 'Pet Sounds' voor het eerst tot ons namen. We weten ook wel: het album had voor- en tegenstanders, zelf hebben we ooit iemand een bloedneus geslagen omdat hij consequent The Jesus and the Mary Chain bleef zeggen. Maar na al die jaren snappen we de tegenstanders nog steeds niet: de vele lagen feedback en ondefinieerbare, industrieel klinkende lawaaiuitbarstingen kunnen niet verhullen dat die van The Jesus and Mary Chain 14 immens catchy popliedjes schreven - 'Taste of Cindy', iemand? - die op het einde van deze eeuw nog altijd jongeren zal inspireren tot het creëren van dit soort gitaarpracht. U begrijpt, onze liefde voor 'Psychocandy' kent geen grenzen, laat een lokale DJ 'Never understand' of 'Inside me' draaien en we doen danspassen die onze chiropractor ons al jaren geleden verboden heeft. Overigens zijn we even enthousiast over opvolgers als 'Darklands' (1987) en 'Automatic' (1989), maar het is deze 'Psychocandy' die de groep integraal komt spelen op de Lokerse Feesten. Zeggen dat we daar blij om zijn is even evident als toegeven dat we ons generen omdat we alle afleveringen van The A-Team minstens twee keer hebben gezien, en indien u de muziek van The Jesus and Mary Chain nog niet kent hebt u vast wel een coole nonkel die u de platen met de glimlach even uitleent. Geloof ons, het moment dat u 'Just like Honey' of 'Sowing Seeds' voor het eerst hoort zal u binnen 30 jaar even hard koesteren als wij de eerste kus van die ene blonde klasgenote, die we destijds voor Valentijn trouwens een cassette hebben afgegeven waarop we de hele 'Psychocandy' hebben opgenomen. Soit, The Jesus and Mary Chain op de Lokerse Feesten, editie 2015: u moest al aan het shoegazen zijn van opwinding.
|
Belle and Sebastian (maandag 3 aug)
Grasduinen door de discografie van het Schotse Belle and Sebastian is als verdiept raken in Alice in Wonderland: je valt van de ene verbazing in de andere, de sfeer gaat van joviaal tot treurig en het ene moment ziet de wereld er veelkleurig uit, terwijl Belle and Sebastian evengoed songs schrijft die - en beschouw dit alstublieft als een compliment - grijze, regenachtige dagen er nog grijzer en regenachtiger doen uitzien. Bovendien ziet Belle and Sebastian het als een erezaak om nooit onder de kwaliteitsgrens van drie en een halve ster op vijf te zakken en sinds doorbraak en meesterwerk 'If You're Feeling Sinister' wordt elk nieuw album door de fans omarmd als een lievelingszus die na 6 maanden reizen weer geland is op Zaventem. En dan is er plots 'Girls in Peacetime want to dance' (2015), het eerste album van de indie darlings dat voor hoogoplopende discussies zorgt. 'Verraad', roept de ene wat chagrijnig, waarop een ander gilt : 'Meesterwerk, en daar wijk ik geen millimeter van af!!'. Wat is er aan de hand? Belle and Sebastian verlaat het woelig maar veilig water waar ze al een tijdje in varen en maakt met behulp van 80s synthesizers, een scheepslading kitsch, wat frisse beats en een paar sensuele knipogen naar Giorgio Moroder (luister nog eens naar de onovertroffen nieuwe single 'The Party Line') een erg hartverwarmende plaat die dus voor een flink debat zorgt tussen fans en, euh, andere fans. Zeiden we hartverwarmend? We bedoelden : Plaat Van De Winter Van 2015, en ook wij wijken geen millimeter af van ons standpunt. Overigens, niks zo leuk als toogdiscussies onder muziekfreaks en niks zo saai als bands die 30 jaar dezelfde plaat maken. Wat niet wegneemt dat we Malcolm Young een onverhoopt herstel toewensen. Zeiden we iets over een kwaliteitsgrens? Muziekjournalisten hebben in dit land nog nooit minder dan vier sterren op vijf gegeven wanneer ze in hun krant of op hun website een concert bespraken van Belle and Sebastian. Een straf concert dus én een toogdiscussie onder muziekfreaks erbovenop, dat het maar snel 3 augustus is.
|
Mark Lanegan Band (woensdag 5 aug)
Lang geleden gingen we in een welbekende concertzaal te Gent naar het destijds onmogelijk coole Alice In Chains kijken, midden in de muzikale omwenteling die men toen 'grunge' heeft gedoopt. Drie uur later stonden we terug op straat en kropen we prompt naar het dak van de Vooruit, om vanop die plek onze liefde voor voorprogramma Screaming Trees voor heel Gent uit te schreeuwen. Om een lang verhaal zeer kort te maken: aan de witte jassen zijn we die avond nipt kunnen ontkomen, 's anderdaags hebben we alle LP's en EP's van die Screaming Trees gekocht en onze onvoorwaardelijke liefde voor zanger Mark Lanegan - zijn stem, zijn platen, zijn karakterkop - houdt nog steeds stand. Lanegan is sinds de eeuwwisseling de absolute prins van de Amerikaanse indiescene geworden en platen als 'Bubblegum' (2004), 'Imitations' (2013) en 'Phantom Radio' (2014) leveren hem een ware heldenstatus op bij de omvangrijke groep der muzikale meerwaardezoekers. En dan hebben we het nog niet over de samenwerkingen met Isobel Campbell of - laat ons luisteren naar het zinneprikkelende 'Revival' (2007) en we zijn weer geneigd om op het dak van de Vooruit te kruipen - Soulsavers gehad, simpelweg omdat die muziek te huiveringwekkend mooi is om in dit kort tekstje te omschrijven. Op welke cultplaten en indiehits Lanegans merg en been wegblazende bariton nog zoal te horen is moet u bij gelegenheid zelf maar eens opzoeken, wij ronden graag af met te zeggen dat Mark Lanegan het de, later die avond spelende, hoofdact ontzettend moeilijk zal maken als het gaat om de titel van meest intense concert van de week. Koop een ticket, kom af, drink een biertje of drie, wees onder de indruk maar for the love of God, blijf van het dak van de Vooruit.
|
Tot nu toe bekend
De volgende namen zijn tot nu toe bekend voor onze 41e editie, van 31 juli tot en met 9 augustus:
- Zaterdag 1 aug: Marco Borsato * Clouseau
- Maandag 3 aug: dEUS * Belle and Sebastian
- Woensdag 5 aug: Kaiser Chiefs * The Jesus and Mary Chain (playing Psychocandy) * Mark Lanegan Band.
Meer namen en info over de start van de abonnementenverkoop worden binnenkort bekendgemaakt.
|
|
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten