Economische crisis, onrust op de financiële markten en harde bezuinigingsmaatregelen: dat is vandaag de harde realiteit in de eurozone. Maar wat gebeurt er als de 99% het beleid van de elite niet langer goedkeuren? Loopt de Europese democratie op haar laatste benen?, vraagt de Frankfurter Rundschau zich af.
Volgens Patrick Artus van de Franse bank Natixis wordt 'het grootste risico voor Europa momenteel niet zozeer gevormd door oplopende rentes op staatsobligaties, dan wel door de politieke en sociale crisis vanwege de spectaculaire stijging van de werkloosheid.'
Die werkloosheid zorgt inderdaad voor grote problemen in onder andere Griekenland en Spanje, waar zowat de helft van alle jongeren zonder job zit. Wanneer het enige antwoord dat politici op deze problemen kunnen bedenken nog meer bezuinigingen zijn, is het logisch dat de publieke opinie zich tegen de politieke klasse begint te keren.
De regels van de democratie schrijven voor dat het volk in het stemhokje regelmatig zijn mening kan geven over het beleid, en dus ook de genomen maatregelen kan afwijzen. Maar de potentiële onwil van het volk om op te draaien voor het wanbeleid van hun leiders zorgt nu voor onrust op de financiële markten.
Politici proberen daarom de wil van de kiezer zoveel mogelijk te neutraliseren. Onverkozen “technocratische” politici nemen nationale topfuncties over, mogelijk lastige referenda worden afgewend en consortia van bankiers, politici en centralebankiers nemen alle beslissingen, een groep technocraten die door de professor litteratuur Joseph Vogl de “financiële Sovjets” wordt genoemd.
Landen die in de nabije toekomst naar de stembus trekken, zoals Ierland en Griekenland, lijken nog steeds democratisch, maar het volk heeft er weinig keuze: de grote partijen worden door Europa verplicht de hervormingen verder door te voeren.
Het resultaat van dat gebrek aan keuze is dat kleine, radicale oppositiepartijen steeds machtiger worden, omdat die gepercipiëerd worden als het enig mogelijke alternatief. En dit vooruitzicht baart de financiële markten dan weer grote zorgen..
Bedrijfsethicus Ulrich Thielemann spreekt van “het einde van de democratie”, omdat alternatieven onbespreekbaar zijn geworden. “Mensen hebben niet langer zelf de keuze, ze kunnen alleen een op voorhand vastgesteld beleid goedkeuren.”
Volgens Patrick Artus van de Franse bank Natixis wordt 'het grootste risico voor Europa momenteel niet zozeer gevormd door oplopende rentes op staatsobligaties, dan wel door de politieke en sociale crisis vanwege de spectaculaire stijging van de werkloosheid.'
Die werkloosheid zorgt inderdaad voor grote problemen in onder andere Griekenland en Spanje, waar zowat de helft van alle jongeren zonder job zit. Wanneer het enige antwoord dat politici op deze problemen kunnen bedenken nog meer bezuinigingen zijn, is het logisch dat de publieke opinie zich tegen de politieke klasse begint te keren.
De regels van de democratie schrijven voor dat het volk in het stemhokje regelmatig zijn mening kan geven over het beleid, en dus ook de genomen maatregelen kan afwijzen. Maar de potentiële onwil van het volk om op te draaien voor het wanbeleid van hun leiders zorgt nu voor onrust op de financiële markten.
Politici proberen daarom de wil van de kiezer zoveel mogelijk te neutraliseren. Onverkozen “technocratische” politici nemen nationale topfuncties over, mogelijk lastige referenda worden afgewend en consortia van bankiers, politici en centralebankiers nemen alle beslissingen, een groep technocraten die door de professor litteratuur Joseph Vogl de “financiële Sovjets” wordt genoemd.
Landen die in de nabije toekomst naar de stembus trekken, zoals Ierland en Griekenland, lijken nog steeds democratisch, maar het volk heeft er weinig keuze: de grote partijen worden door Europa verplicht de hervormingen verder door te voeren.
Het resultaat van dat gebrek aan keuze is dat kleine, radicale oppositiepartijen steeds machtiger worden, omdat die gepercipiëerd worden als het enig mogelijke alternatief. En dit vooruitzicht baart de financiële markten dan weer grote zorgen..
Bedrijfsethicus Ulrich Thielemann spreekt van “het einde van de democratie”, omdat alternatieven onbespreekbaar zijn geworden. “Mensen hebben niet langer zelf de keuze, ze kunnen alleen een op voorhand vastgesteld beleid goedkeuren.”
Hij ziet in de suprematie van de financiële markten over de democratie de ware schuldige. De harde realiteit van de markt dwingt de politiek om kiezers van hun macht te beroven. Hij stelt dan ook dat de vrijheid van markten en de vrijheid van democratie onverenigbaar zijn.
Bron l Express.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten