China steekt binnenkort het Verenigd Koninkrijk voorbij inzake het aantal veiligheidscamera’s (in het VK zijn er 3 miljoen actief). Bo Xilai, de gevallen gouverneur van Chongqing bestelde er in 2010 liefst 500.000. Maar China is verre van alleen. In vrijwel alle democratieën verschijnen meer en meer camera’s, in toenemende mate uitgerust met gezichtsherkenningssoftware. Zo heeft het Japanse technologieconcern Hitachi onlangs nieuwe biometrische camera’s ontwikkeld die gezichten van voorbijgangers opslaan in een gezichtendatabank. Die databank kan later tegen een snelheid van 36 miljoen gezichten per seconde worden geraadpleegd.
Zowel overheden als bedrijven zien enorme mogelijkheden in software die automatisch gezichten kan herkennen. De technologie wordt ook met de dag performanter. In 2010 berekende het Amerikaanse National Institute of Standards and Technology (NIST) dat het beste programma 92% van 1,6 miljoen fotos’ van criminelen correct kon identificeren. De foutmarge halveert om de twee jaar en de software wordt met andere woorden dermate goed dat sommigen zich vragen beginnen te stellen bij de wettelijke en politieke implicaties ervan.
Harley Geiger van het Centre for Democracy & Technology, bijvoorbeeld, waarschuwt dat gezichtsherkenning een wereld kan creëren “waarin iedereen een publiek figuur wordt.” Vrijheid van meningsuiting wordt in de kiem gesmoord wanneer alles en iedereen in de gaten gehouden kan worden.
Sommige bedrijven erkennen het gevaar van publiek protest tegen de nieuwe camera’s. Zo heeft Eric Schmidt van Google al aangekondigd dat zijn bedrijf grenzen zal stellen op de aangeboden gezichtsherkenningsdiensten, “om te vermijden dat er een griezelige grens wordt overschreden.”
Toch blijven ook democratische overheden investeren in de technologie om zo het gedrag van het volk te monitoren. In sommige landen, zoals de VS en Duitsland, begint de trend stilaan echter op tegenstand te stuiten. Een gebrek aan anonimiteit heeft grote gevolgen voor de vrijheid van meningsuiting, schrijft Kelly Gates, in een boek over camerabewaking.
Zowel overheden als bedrijven zien enorme mogelijkheden in software die automatisch gezichten kan herkennen. De technologie wordt ook met de dag performanter. In 2010 berekende het Amerikaanse National Institute of Standards and Technology (NIST) dat het beste programma 92% van 1,6 miljoen fotos’ van criminelen correct kon identificeren. De foutmarge halveert om de twee jaar en de software wordt met andere woorden dermate goed dat sommigen zich vragen beginnen te stellen bij de wettelijke en politieke implicaties ervan.
Harley Geiger van het Centre for Democracy & Technology, bijvoorbeeld, waarschuwt dat gezichtsherkenning een wereld kan creëren “waarin iedereen een publiek figuur wordt.” Vrijheid van meningsuiting wordt in de kiem gesmoord wanneer alles en iedereen in de gaten gehouden kan worden.
Sommige bedrijven erkennen het gevaar van publiek protest tegen de nieuwe camera’s. Zo heeft Eric Schmidt van Google al aangekondigd dat zijn bedrijf grenzen zal stellen op de aangeboden gezichtsherkenningsdiensten, “om te vermijden dat er een griezelige grens wordt overschreden.”
Toch blijven ook democratische overheden investeren in de technologie om zo het gedrag van het volk te monitoren. In sommige landen, zoals de VS en Duitsland, begint de trend stilaan echter op tegenstand te stuiten. Een gebrek aan anonimiteit heeft grote gevolgen voor de vrijheid van meningsuiting, schrijft Kelly Gates, in een boek over camerabewaking.
Nicholas Bequelin, een onderzoeker voor Human Rights Watch, bevestigt dat. Toen er in 2009 rellen uitbraken in de Chinese provincie Xinjiang, bestelden de lokale autoriteiten duizenden camera’s. De protesten stokten. Videobewaking als ideaal middel om politieke protesten in de kiem te smoren, aldus Bequelin.
Bron : The Economist / Express.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten