Sinds enkele weken struikelen de grootmachten over elkaar om 'niet-dodelijke steun' te beloven aan de Syrische gewapende groepen.
Als reactie op een opiniestuk dat woensdag 8 augustus in De Standaard verscheen, en dat nog meer inmenging vraagt, schreven Mario Franssen (intal) en Marc Botenga (Geneeskunde voor de Derde Wereld) onderstaande opinie.
(Foto: Aygn Dnyamin/pn - De Standaard)
In het opiniestuk "De spijtige defriending van de Syrische revolutie" breekt Brigitte Herremans een lans voor de Syrische burgers, sneert ze naar wie het conflict in Syrië ziet “als een soort complot gevoed door buitenlandse extremisten en imperialistische krachten”, en betreurt dat ook de publieke opinie en de traditionele media sceptisch zijn over de protestbeweging (DS, 8 augustus). Ze vraagt dat Europa de Syrische oppositie meer steun verleent. Maar is het steunen van één partij in een bloedige burgeroorlog een strategie voor vrede?
Ja, het Syrische volk heeft terechte kritieken en eisen ten aanzien van het autoritaire regime van Bashar al-Assad. En neen, de zware mensenrechtenschendingen en het overmatig gebruik van geweld door dat regime zijn niet aanvaardbaar. Maar de remedie van buitenlandse inmenging zou wel eens erger kunnen blijken dan de kwalen van het Assad-regime.
Syrië is een land dat decennialang geen etnische of communautaire conflicten kende, waar sjiieten, soennieten, Alawieten, Droezen, Koerden en christenen vreedzaam samenleefden. De levensverwachting nam er toe van 56 jaar in 1970 tot 72 jaar in 2006. Syrië is een van de enige Arabische lekenstaten, en een van de weinige landen die een element van stabiliteit vormden in de onrustige regio van het Midden-Oosten. Dat land wordt nu vernietigd door een oorlog waarvan niemand de gevolgen kan voorzien. De Jordaanse koning Abdallah waarschuwde er gisteren nog voor: jaren van burgeroorlog zoals destijds in Libanon? Want als de oorlog in Libië reeds tot zoveel chaos, geweld en regionale instabiliteit heeft geleid, wat dan te verwachten in het veel complexere Syrië, in het kruitvat dat het Midden-Oosten is?
Brigitte Herremans droomt als zij vandaag nog een hoofdrol ziet voor vreedzame protestacties, met “de uitdaging om de revolutie zo civiel mogelijk te maken”. Op het terrein gebeurt sinds meer dan een jaar net het omgekeerde. De vreedzame en succesvolle protestbeweging die in Tunesië en Egypte de vorm van een echt volksprotest aannam, heeft in Syrië al lang plaats moeten ruimen voor wapengekletter zonder meer. Een echte burgeroorlog. Tientallen milities, met tegenstrijdige belangen en buitenlandse broodheren, hebben de overhand genomen. Een zootje ongeregeld: “Meer dan 35 verschillende rebellengroepen gebruiken dezelfde naam als tenminste één andere groep”, zo staat in een gedetailleerde studie van het Amerikaanse Institute for the Study of War (ISW). Die waarschuwt ook voor de toenemende invloed van al-Qaeda-groepen in Syrië. Er zijn verschillende gevallen gekend van gevangengenomen militairen die uit wraak en zonder vorm van proces werden terechtgesteld. De rebellen stoken ook de etnisch-religieuze tegenstellingen op, door bijvoorbeeld een speciale belasting op te leggen voor niet-moslims in de voornamelijk christelijke gebieden rond Homs.
Heeft het Westen de Syrische oppositie echt “ontvriend”? De Verenigde Staten doen nog steeds hard hun best om het Vrije Syrische Leger, met hoofdkwartier in de vluchtelingenkampen van Navo-lidstaat Turkije, te stroomlijnen om het geheel aan milities te overkoepelen. Het (militaire) Vrije Syrische Leger wordt nu openlijk gesteund door de (politieke) Syrische Nationale Raad: weer een aanduiding dat de militaire logica vandaag overheerst. Aan geld en wapens trouwens geen gebrek. Om de drie dagen verhuist 1 miljoen dollar van de bankrekeningen van de Syrische Nationale Raad in Qatar naar Istanbul. De wapentoevoer vindt vlot zijn weg via Libanon, Turkije en Irak. De Verenigde Staten verleenden al 25 miljoen dollar ‘niet-dodelijke steun’ - een vaag begrip voor een breed gamma aan oorlogsmateriaal, onder andere voor communicatie - naast 64 miljoen dollar ‘humanitaire hulp’. De Amerikaanse president Barack Obama, Nobelprijs voor de Vrede, gaf eigenhandig groen licht aan de CIA om geheime steun te geven aan de rebellen. Hebben de Verenigde Staten geen grip op de situatie, zoals Herremans beweert?
En zijn de Europese inspanningen gedepolitiseerd? Dat is alvast niet de indruk die we krijgen van onze eigen Buitenlandminister, Didier Reynders. De man is een groot promotor van de 'Vrienden van Syrië', die met dure conferenties in Istanbul, Parijs en Doha de Syrische oppositie ondersteunen. Reynders wil al lang voor humanitaire corridors in Syrië, met een militaire aanwezigheid. Hij betreurde dat de VN-Veiligheidsraad door het veto van Rusland en China geen bijkomende sancties aan het Syrische regime kon opleggen. Ondertussen gaf de Britse minister van Buitenlandse Zaken, William Hague, openlijk toe dat Groot-Brittannië de oppositie op een “praktische en niet-dodelijke” wijze steunt.
Ook Herremans pleit voor scherpere sancties tegen het regime van Assad, na het mislukken van de diplomatie en bij gebrek aan consensus over een militaire interventie. Nochtans klagen gezondheidswerkers aan dat de reeds bestaande EU-sancties al rampzalige gevolgen hebben gehad voor de bevolking, en vooral van het meest kwetsbare deel ervan. De prijs van melk en rijst is verdubbeld, die van stookolie verdrievoudigd. Herremans wil niet “dat de EU haar rol beperkt tot het helpen van de noodlijdende bevolking”. Als de EU de noodlijdende bevolking echt zou willen helpen, zou ze de sancties tegen Syrië opheffen, elke inmenging in het conflict stopzetten en elke poging tot dialoog en onderhandelingen, hoe moeizaam ook, volop steunen.
Bron :
Mario Franssen, intal
Marc Botenga, coordinator Partners & Policy van Geneeskunde voor de Derde Wereld
Syrië: buitenlandse inmenging is deel van het probleem, niet van de oplossing - De Standaard, 13 augustus 2012
De spijtige defriending van de Syrische revolutie - Europa moet oppositie steunen - De Standaard, 8 augustus 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten