Goeiedag,
Voor de Predikheerlijke Zomerconcerten van 24 juni tot en met 16 september werken we met 2 concerten ’s avonds!!!
Deuren eerste concert: 19u
Eerste concert: 19.30u-20.30u
Deuren tweede concert: 20:45u
Tweede concert: 21.15u-22.15u
Het publiek wisselt na het eerste concert!
Bij slecht weer vinden de concerten binnen plaats.
Reserveer uw stoel steeds via de ticketshop van het Cultuurcentrum/jazzzolder.
Hopelijk tot binnenkort op onze concerten!!! |
|
Volgend optreden: 12/8/2022 - Frank Vaganée Trio
Altsaxofonist Frank Vaganée studeerde jazz aan het conservatorium in Antwerpen en aan de Jazzstudio (o.m bij John Ruocco). Half jaren tachtig startte hij zijn professionele loopbaan als musicus waar hij actief was in diverse jazzensembles die al dan niet in zijn eigen naam georganiseerd werden.
In 1993 stichtte hij samen met enkele andere musici het Brussels Jazz Orchestra (BJO), waarmee hij projecten realiseerde die internationale naam en faam toebedeeld kregen. Naast zijn werkzaamheden als artistiek leider van het Brussels Jazz Orchestra, schittert altsaxofonist Frank Vaganée ook in kleinere (internationale) bezettingen of met zijn trio zoals op deze Predikheerlijke Zomer.
Hij doceert aan het LUCA School of arts departement van het Lemmensinstituut in Leuven saxofoonjazz, ensemblespel, bigband en arrangement. Naast de altsaxofoon bespeelt hij ook de sopraansaxofoon en de dwarsfluit.
Frank Vaganée won verschillende prijzen, waaronder ook een Oscar voor zijn muziekbijdrage aan de film "The Artist".
Vaganée bezit een zeldzaam zilveren toon op altsax, die vaak doet terugdenken aan jazzlegendes als Art Pepper of Lee Konitz. Maar zoals elke saxofonist na John Coltrane, kan hij het instrument ook overblazen in schrille flageoletten en losbarsten in hevig emotionele passages.
© Jazzlabseries 2012
Binnenkoer Het Predikheren, Goswin De Stassartstraat 88 in 2800 Mechelen.
2 optredens: om 19.30u en om 21.15u.
Bij slecht weer in zaal Mandela.
Frank Vaganée: sax
Sam Gerstmans: contrabas
Teun Verbruggen: drums
|
|
Volgende optreden: 19/8/2022 - Boogaleo
In september 2021 overleed de legendarische Hammondspeler Lonnie Smith. Boogaleo Band vond veel inspiratie bij deze uitzonderlijke muzikant, en brengt een eerbetoon tijdens een concert op de Jazzzolder, op 19 augustus 2022.
Lonnie Smith (in de muziekwereld gekend onder zijn artiestennaam Dr. Lonnie Smith), wordt zowat beschouwd als de Sultan van het Hammondorgel, door zijn aparte look en door zijn bijzonder geanimeerde manier van spelen. Zijn naamgenoot Jimmy Smith werd eerder gezien als de pionier van het Hammondorgel, specifiek in de jazz. Het Hammondorgel kwam in de jazz ook onder de spotlights met Jack Mc Duff, Rhoda Scott, Jimmy Mc Griff, en vandaag nog met Brian Auger en Joey DeFrancesco.
De magie van het Hammondorgel zit in de mooie klankkleuren en de aparte vibrato, geproduceerd door golven gevormd door toonwielen en schuifweerstanden. Het meest populair is de Hammond B3, geproduceerd ongeveer een halve eeuw geleden. De B3 beschikt over een groot aantal toonwieltjes, 2 klavieren en een set met baspedalen.
Het instrument past perfect bij gospel, blues georiënteerde swingende funky muziek, reggae, ska, ritme- en blues en souljazz. Lonnie Smith maakte het Hammondorgel ook populair in de Boogaloo, een unieke mix van jazz, soul en latin music. Boogaloo was oorspronkelijk een aanstekelijke muziek- en dansstijl uit de sixties. In Amerika werd boogaloo eveneens Latin Soul genoemd.
Boogaleo Band vond inspiratie bij de boogaloo stijl, in het bijzonder bij het “George Benson Quartet & Lonnie Smith”. Bekende nummers uit deze boogaloo periode zijn “Mama Wailer” van Lonnie Smith en “Alligator Boogaloo” van saxofonist Lou Donaldson.
Binnenkoer Het Predikheren, Goswin De Stassartstraat 88 in 2800 Mechelen.
2 optredens: om 19.30u en om 21.15u.
Bij slecht weer in zaal Mandela.
Brandon Saeyvoet: Hammond B3 met baspedalen
Leo Teughels: saxen, fluit en chromatische harmonica
Peter Verbraken: gitaar
Patrick Wante: drums
Facebook |
|
Voorbije optreden: 22/7/2022 - Montis, Goudsmit & Directie
De weergoden hadden besloten om de hemelsluizen te openen boven Mechelen, vrijdagavond 22 juli 2022, maar het Nederlandse trio Montis, Goudsmit & Directie speelden behalve de pannen van het dak, de regen genadeloos naar huis op het binnenplein van Het Predikheren.
Aanvankelijk voor een zittend publiek, tegen het eind van de set werd er lustig gedanst op de aanstekelijke funk en boogie van dit absoluut geweldige en dynamische trio. Wat een week voordien net niet lukte op hetzelfde plein bleek nu de evidentie zelve.
De eerlijkheid gebiedt ons te melden dat het eigenlijk bleef regenen, maar wie maalde daar om? Iedereen was mee met de ongelooflijk aanstekelijke groove, strak aangehouden het hele optreden lang, met een spetterende finale. Frank Montis toverde machtige stoere klanken uit diens Hammond, Anton Goudsmit liet de gitaar met grootse grandeur gieren, huilen en zingen. En Cyril Directie vergastte ons op onweerstaanbare percussie en drums, soms ongelooflijk hard, vaker subtiel en immer solide.
Het trio zette een ongelooflijk geluid neer, met enorm veel intensiteit en kracht, een overdosis aan spelplezier, grote goesting zeg maar, bijgekruid met ongebreideld enthousiasme en veel humor.
Eigenlijk zaten heel wat mensen al tijdens het eerste nummer in set lustig op de stoelen te wiebelen. Dat het tot dansen zou komen, stond in de sterren geschreven. Zelfs wanneer het trio een ballad inzette, was het nog super groovy. Hoe zeggen ze dat in Nederland: ‘het swingde als een tiet’?
Na die toch wel groovy ballad, vroeg Cyril Directie “willen jullie nog een trage of liever uptempo?”, waarop hij zelf de beslissing nam om nog wat vette grooves op ons los te laten. Met Goudsmits heldere gitaarklanken die eerst de lead namen, waarop Montis’ hemelse Hammond inviel. Directie die alles weer mooi bijeenhield met dat fijne drumwerk van hem. En toen hoorden we plots, te midden de compositie Da Ya Think I’m Sexy van Rod Stewart! We zongen stiekem de Stewart-partijen mee zowaar. Waarop de compositie nog meer funky werd, zelfs de disco-tour op ging. Geweldig!
Cyril Directie vertelde over Bill, een Amerikaanse vriend van de band. “Soms gaan we wel eens met hem eten en vaak staren we met verbazing naar zijn bord”. Directie moest er flink om lachen, waarop, je raadt het niet, Bill’s Plate volgde. We spreken ons niet uit over Bills culinaire voorkeuren, we weten wel dat het een weerom schandalig goed en lekker swingend nummer opleverde. Nochtans: nog werd er niet gedanst, maar lang zou dat nu niet meer duren…
“Wie is er hier verliefd? Mijnheer, mevrouw naast u ook? Horen jullie bij elkaar? Anders wordt het wat moeilijk he? Wie heeft er zin in seks? Kom, wees niet verlegen… Maar dit liedje gaat over zoveel meer, het gaat over samen zijn, zoals Willeke Alberti dat ook mooi zingt bij ons in Nederland” aldus Directie waarop hij een stukje Samen Zijn begon te zingen. “Deze kennen jullie zéker, dit lied is van Al Green”, waarop de band een subliem Let’s Stay Together inzette.
Montis’ Hammond nam de lead, vertolkte de vocals bij wijze van spreken, met dan ook weer geniale gitaarklanken van Goudsmid, performante percussie van Directie. Geweldige Hammond- en gitaarsoli ook en met een haast bovennatuurlijk krachtige drumsolo. En het publiek werd ook aan het werk gezet; om allen samen Al Green, of Tina Turner, die er in 1984 een hit mee scoorde, te zijn en het refrein te zingen. En zo zat en stond de goed gevulde binnenplaats van Het Predikheren Let’s Stay Together mee te kelen in de regen. En Directie zag dat het goed was.
Dan werd er weerom in een hogere versnelling geschakeld met een compositie die bij de eerste tonen een beetje op I’m your Man leek van Wham! Maar geheid een andere groovy richting op ging. Het einde van de set naderde jammer genoeg en Directie nam uitgebreid de tijd om alle medewerkers van Jazzzolder Mechelen te bedanken. Hij had ook diens kompanen al in de bloemetjes gezet en promo gemaakt voor de cd’s en merchandise die het trio bij had, waarbij Goudsmid zich als volleerde mannequin catwalks gewijs toonde in het bandshirt. En dan kregen we een geweldig salvo op ons afgevuurd: een wonderlijk wervelend Chicken Shack, en jawel iedereen stond recht nu. En of er gedanst werd!
Directie kondigde Jazzzoldervoorzitter Hans Vandenbogaerde aan die de band zou afkondigen, en vroeg dan onze medewerking bij het laatste lied. “We hebben het op vraag van de Jazzzolder niet te moeilijk gemaakt, jullie zingen lalalala, gaat dat lukken?” grapte Directie. Het lukte! En Hans mocht nog even wachten, want na een staande, dansende ovatie kwam het trio maar al te graag terug het podium om onze dansbeentjes nu definitief flink aan het werk te zetten.
Montis, Goudsmit en Directie eindigde met hun nieuw single; voor een dapper dansend Predikheren klonk een machtig en krachtig überfunky Boogie on Reggae Woman, jawel van Stevie Wonder.
“What a night” had Frank Montis al geroepen, toen nog maar een paar songs in de set. What a night indeed! What a Hammond! What great guitars and mighty drums too!
Wat een explosief en eclectisch, machtig optreden, jongens. En regen? Wélke regen?
Het recentste album van Montis, Goudsmit en Directie heet Taste of Culture (2019) en is uit op Zip Records, maar getuige de kersverse single is er vast nieuw werk op komst ook. Maar, veel beter: ga dit trio live beleven en neem je dansschoentjes en beste humeur mee.
Als dat laatste niet lukt, zorgen zij daar wel voor. Beloofd!
--
Mark Van Mullem
|
|
 | Montis, Goudsmit & Directie live @ Predikheerlijke Zomer
|
|
Het sympa drietal Montis, Goudsmit en Directie heeft er duidelijk zin in vanavond en start meteen met het aanzetten tot funky moves en dat zulks al gauw aanstekelijk werkt is snel duidelijk als je even rond je kijkt op de binnenkoer waar nu zo’n 35 man zit, het gewone portie dus, maar straks voor de tweede set zal hier nog meer volk komen te zitten (of staan) én dansen... Als je eerst dacht (zoals ik even) dat de tijd van ‘een Hammond Trio’ voorgoed voorbij was, bedenk dan maar gauw wat anders want deze jongens bewijzen vanavond het tegendeel. Hier dichter bij huis kennen we natuurlijk het Dirk Van der Linden Hammond Trio maar Dirk bevindt zich eerder op het smooth pad daar waar dit trio met een uitstekende Frank Montis op de Hammond meteen gaat voor ‘de full monty’... bij wijze van spreken dan en ze bouwen daar meteen een feestje aan ook…dát voor een eerste set, wat kan en zal dat wel niet geven later op de avond hier?!
Funk is in the house en dat grijpt je in de heupen. Aardig daarbij is het dat Montis, Goudsmit en Directie meest nog uit eigen bron putten en originals brengen al is een bekende riedel hier en daar nooit ver weg maar covers horen we niet. Slechts éénmaal komt er een gearrangeerde versie van Stevie Wonder’s ‘Living For the City’ voorbij en ook fijn is het dat Anton Goudsmit (gitaar) daarbij aardig wat partijen voor zich neemt, soms op een onweerstaanbare fingerpickin’ way! Cyril Directie aan drums zorgt ondersteunend voor de lekkere beat, een drive met rake klappen en levert de vele tussencommentaren want ’t is een echte praatvaar hoor!
In een commercieel intermezzo wordt het eerste album ‘Taste of Culture’uit 2019 aangeprezen én meteen wordt er ook gewezen naar een volgende plaat waar we vanavond trouwens ook wat uittreksels uit horen, ik noteerde titels als ‘The Fit’, The Lobster’… Anton showt daarbij met een komische noot de Trio outfit T-shirt op de ‘catwalk’, Shirt die eveneens vanavond in alle maten verkrijgbaar is. Dan volgt er, na een publiekskeuze, ‘een snel nummer’ dat me wat minder ligt maar waarin Anton wel uitblinkt op die vingervlugge gitaar van ‘m naast het fijne toetsenwerk van Frank. Intussen is het al een tijdje wat gaan regenen ook but who cares?...
Regenjasjes worden omgeslagen, paraplu’s uitgedeeld en Frank redt mijn recorder uit de oprukkende regen op het podium, die komt bij op de Hammond te liggen…en dan is het tijd voor, wat mij betreft, misschien wel het beste nummer uit de set. We gaan dimmen met ‘R U In Love?’, een oprecht mooie melodie en de gitaarpartij erbij draagt iets van Johnny Guitar Watson met zich mee, mooi! ‘Living for the City’ steekt daarna het vuur terug aan, groove gets infused en ook daarna nog gaan alle remmen los in opzwepende klanken …mensen staan of zitten intussen al een hele tijd enthousiast mee te dansen als uiteindelijk de set besloten wordt door het ook al nieuwe ‘Singalong’ waar het publiek mag op meejouwen en dan nog volgt er finaal een aansluitend meezing melodietje…
...Neeeeeeej, jazz was vandaag niet zo aan de orde hier maar het funky soulfeesje uit Nederland dat hier gebrouwen werd was duidelijk vanavond wél zeer welgekomen ook, bedankt daarvoor Montis, Goudsmit en Directie!”
--
Winus
|
|
 | Jeroen Reggers Quartet live @ Predikheerlijke Zomer
|
|
Voorbije optreden: 29/7/2022 - Jeroen Reggers Quartet
Ik moet in alle eerlijkheid toegeven dat de naam Jeroen Reggers hier vanboven zo direct geen belletje meer liet rinkelen wat niet meteen hoeft te verbazen want dat geheugen (welk geheugen) van mij is zo lek als een zeef, dus werd het effe nazoeken in het archief dat gelukkig nog wel sterk op z’n poten staat…en ja hoor! …blijkt dat ik Jeroen, de gitarist en leader van vanavond nog wel had kunnen kennen van in 2017 toen die met de band ‘Fons’ mee in de semifinals zat van het 5e Jazzcontest Mechelen. Een finaleplaats leverde dat toen niet op maar hij maakte toen wel een solide indruk!
De anderen uit het gezelschap van het Jeroen Reggers Quartet vanavond, die kenden we natuurlijk al wel zonder te moeten naspeuren maar dat deed ik dan ook maar gelijk even, en we zagen die al meermaals in andere gezelschappen, op één van de vroegere JaZZZolderpodia of elders, zoals op het Jazz Middelheim podium. De man die Jeroen vanavond van weerwoord voorziet, da’s Steven Delannoye op de tenorsax en die zagen we laatst ter eerdere JaZZZolderse plek in 2018, met het Teun Verbruggen/André Fernandes Quintet. Gert Jan- Dreesen, de drummer, hadden we nog in 2019 met Kim ‘in the Middle’ Versteynen en eerder hadden we die ook nog met een verwant gezelschap, het Arne Van Coillie Trio (2016) De afwezige voor vanavond wegens ziekte is Nic Thys en da’s spijtig natuurlijk maar we krijgen wel een andere topper: Martijn Vanbuel en die komt voor mij met een primeur want die gaat vanavond voor de 4-snarige Gretsch basgitaar en daar zagen we hem nog niet eerder mee. Ook Martijn is hier al lang geen onbekende meer sinds die in 2003 met het Trio Tinto Iris Romen stond te begeleiden, op de ‘échte’, eerste JaZZZolder was dat nog. Sindsdien dook die nog een aantal keer op waarvan laatst in 2018 met het Bruno Grollet Quartet. Ziedaar de voorstelling van de muzikanten voor vanavond en de 2 sets zullen op zich niet zoveel verschillen gezien Martijn zich gauw heeft moeten inwerken na de uitnodiging om te komen meespelen en dat was vanmorgen nog maar pas!
Elke Vandersypen neemt de presentatie van vanavond en het daaropvolgende concert ook nog voor zich want Hans bevindt zich intussen op andere (vakantie) oorden…
Vertellend gaat het concert dan open op de sax van Steven waarna Jeroen loepzuiver aan zijn partij begint. Gert-Jan is erg beweeglijk en samen met Martijn zorgt dat voor een dynamische ‘Alternative’ als opener. ‘Struggles’ mag Martijn dan weer aftrappen en het stuk gaat vloeiend in een lekker tempo verder stromen waarbij de sax in dialoog gaat met de gitaar en zelfs de stempel drukt op de song alvorens samen in harmonie te besluiten, sterke song! Het betreft hier vanavond trouwens haast allemaal originals van de hand van Jeroen en ze mogen d’er allemaal zijn hoor, Jeroen is een compositorisch talent ook! Het wat nadenkende ‘Keep it Simple’ volgt met Steven zalvend op z’n sax en Jeroen die daar beamend bij aansluit, rad van tong bij wijze van spreken op de heldere snaren wat zorgt voor een erg ruimtelijke beleving. Vredig wordt er besloten. Dromerig maar gelijk alert toch gaan we dan wat rustiger onderuit voor de ballade ‘M’ en Gert-Jan vult dat in met veel cymbalen. Ook Martijn komt nu prominenter naar voren in een solo die er zijn mag, eentje die respect afdwingt. Tijd is het daarna voor het melodieuze ‘Park Party’ waarin Jeroen z’n beheerste stijl toont, vingervlug is die maar nikske schreeuwerig en zonder effecten spielerei... Steven sluit daar graag op aan, hoeft al lang niks meer te bewijzen op de tenor en da’s ook wel duidelijk zo! Weer met een lekkere drive vult de ritmesectie dat in en Gert-Jan plakt er ook nog een solo bij, maar die lijkt me nu toch een beetje té geweldig uit te pakken.
De set wordt dan besloten met ‘Midnight Voyage’ van de bekende, helaas al overleden Michael Brecker en dat wordt dus een klus voor Steven die de honneurs daarvoor graag waarneemt. Dat Jeroen daarna nogmaals uitpakt met een mooie solo, da’s nogal evident! Martijn volgt en zo wordt hier alweer een erg gewaardeerd optreden harmonieus afgesloten.
De ‘Predikheerlijke’ jazzconcerten zijn totnogtoe al méér gebleken dan een klein succesje me dunkt! Volgende week zal dat ongetwijfeld ook zo weer wezen als hier alweer een gitarist op het podium gaat komen te staan maar Simon WITVROUW gaat dan wellicht meer de poppy en bluesy tour op, dat horen we dán wel.
--
Winus |
|
Voorbije optreden: 5/8/2022 - WITVROUW |
|
| Met dank aan onze onvolprezen recensenten voor hun foto’s, video’s of meningen over voorbije optreden(s). |
|
Predikheerlijke Zomer
MECHELEN JAZZSTAD!
Elke vrijdagavond van 24 juni tot 16 september 2022 zijn er op de binnenkoer van Het Predikheren opnieuw jazzconcerten met alleen maar topgroepen te horen en te zien!
Hier het lijstje van wat nog komen zal:- 12/aug - Frank Vaganée Trio
- 19/aug - Boogaleo
- 26/aug - Secret exit Trio (Piet Verbist)
- 02/sep - Ozain 4tet (Gaëtan Casteels)
- 09/sep - JAH/Predikheerlijke Zomer: Chris Joris Experience Revival
- 10/sep - JAH: Qsome Bigband
- 11/sep - JAH: huiskamers in de stad
- 16/sep - Stéphane Mercier Trio
Meer info over al deze groepen op de website van de Predikheerlijke Zomer. |
|
|
|
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten