'Europese leiders hebben ervoor gekozen hun economie - en de samenleving - het ravijn in te duwen'

Steeds meer bezuinigen om onhaalbare budgetdoelstellingen te realiseren waarbij niet het volk, maar de euro centraal staat, hebben het Continent opnieuw aan de rand van de afgrond gebracht. De situatie begint te lijken op de jaren dertig van de vorige eeuw. Spanje komt in de buurt van de 30% werkloosheid; onder jongeren hebben 1 op 2 geen werk. De redding kwam in de jaren dertig pas eens Europa zich loskoppelde van de goudstandaard. Het equivalent daarvan is vandaag de exit uit de euro en de herinvoering van nationale munteenheden. Dat schrijft Paul Krugman in een column in de New York Times, met de veelzeggende titel ‘Europe's Economic Suicide’. Als de Europese leiders de euro echt willen redden hebben ze niet veel keuze: 'er moet nog meer geld in de economie gepompt worden, de ECB moet  bereid zijn de inflatie te laten verhogen en de budgetten in landen als Duitsland moeten ervoor zorgen dat de noodlijdende landen in de periferie het makkelijker, eerder dan nog moeilijker krijgen. Zelfs dan nog staan de PIIGS-landen voor jaren van zwarte sneeuw. Maar er zou tenminste enige hoop op herstel zijn.' Krugman wijst er nog eens op dat Spanje geen fiscale zondaar à la Griekenland was, maar dat de Spaanse crisis ontstond toen Duitse banken steeds meer geld bleven pompen in het Spaanse bouwprojecten voor vastgoedhongerige - en veelal onbestaande - gepensioneerden. Maar omdat alle gevoel voor realiteit uit het oog werd verloren, zit de Spaanse Jan-met-de-pet vandaag met de gebakken peren. Toch heeft Krugman weinig hoop op een goede afloop. Eerder dan toe te geven dat ze fout zijn geweest hebben de Europese leiders ervoor gekozen hun economie - en hun samenleving - het ravijn in te duwen. En de ganse wereld daarin meet te sleuren.

Bron : The New York Times / Express.be