Bij de Antwerpse politie werken slechts een veertigtal allochtone agenten, wat 1,5 % van het Antwerpse politiekorps is. Gazet van Antwerpen sprak met twee kandidaat-politieagenten en een kandidate-stagiaire. Waarom lukte het hen niet bij de Antwerpse politie aan de slag te kunnen.? Het relaas is onthutsend.
Mohamed (een schuilnaam, de man wil nog een nieuwe poging wagen om politieagent te worden) slaagde zowel voor zijn taaltest als in de fysieke proef, maar niet voor de psychische test. “Alleen voor het afsluitend gesprek kreeg ik een negatieve beoordeling, dat was dan ook het definitieve oordeel. Een duidelijke motivering krijg je niet. (…) Ze vragen onder meer naar je sterke en zwakke kanten. Ik kreeg ook merkwaardige vragen. Of ik wel onder een vrouw zou kunnen werken, omdat dit bij sommige culturen moeilijk ligt.” In zo’n gesprek moet gepeild worden naar stress, voorbeeldgedrag en motivatie, maar toch niet met zo’n gekleurde insteek. Volgens Mohamed, die een blanco strafregister heeft, kijkt men ook na of je mensen kent die ooit wel eens in aanraking zijn gekomen met het gerecht. “Je hebt daar zelf geen inzage in en je kan het dus ook niet aanvechten.”
Mohamed heeft een universitair diploma, Tarik (foto) een A2-diploma boekhouding en informatica. Hij struikelde al twee keer over de psychische proef. Na een groepsopdracht vond men dat hij te afzijdig was gebleven. “Ik vroeg of het door mijn taal kwam. Dat werd ontkend. Uw taal is tiptop in orde, klonk het. Ik vroeg daarop of het door mijn baard kwam. Ik kreeg geen antwoord.” Twee jaar later neemt Tarik opnieuw deel aan de selectie. Nu kreeg hij te horen dat hij zich te sterk geprofileerd had in de groep. Opnieuw vroeg hij of zijn uiterlijke een rol speelde. Men ontkende het. Toch gelooft Tarik dit niet. “Ik kreeg de vraag of ik mij wel neutraal kan opstellen bij een conflict tussen autochtonen en allochtonen.” Een zeer rare vraag, want zou men aan een autochtone kandidaat-politieagent ook vragen of hij/zij zich neutraal kan opstellen bij een conflict tussen autochtonen en allochtonen?
Nathalie Segers is een moslima die gezinswetenschappen studeert. Voor haar studies wou ze stage doen bij de Antwerpse politie. “Het zou een goede ervaring zijn, want ik wou sowieso agente worden.” Ze had een goed gesprek met de mensen van haar mogelijke stageplaats, maar ze kreeg geen veiligheidsattest. “Er stond dat ik een gevaarlijk persoon was, een salafiste en ultraconservatief. Korpschef Serge Muyters stoorde zich aan de posts op mijn Facebook rond de Verenigde Staten, het conflict in Israël en Syrië, en De Blokkendoos op het Kiel. Ook een humanitaire reis naar Palestina met de organisatie Aqsahum werkte in mijn nadeel. (…) Ook de Staatsveiligheid zou bezwaren maken. Deze beschuldigingen zijn gewoon onzin. Ik ben de meest gematigde moslima die er rondloopt en ben sterk gekant tegen salafistische groeperingen.”
Natahlie Segers ging daarom bij het Beroepsorgaan inzake Veiligheidsmachtigingen, Veiligheidsattesten en Veiligheidsadviezen in beroep tegen de weigering om een veiligheidsattest af te leveren. Dit beroepsorgaan deed een doorlichting en stelde geen problemen vast. Het beroepsorgaan schrijft “dat het weigeren van een attest voor een dergelijke functie rechtmatig is als kan worden aangetoond dat eiseres inderdaad salafiste of soortgelijke extremiste zou zijn. Het verificatiedossier bevat heel wat elementen over haar meningen en opinies. Deze zijn inderdaad soms uitgesproken, maar nergens zijn er duidelijke verbanden met extremisme of gewelddadige organisaties. Behalve de vermelding dat de Veiligheid van de Staat haar als een extremiste ziet, kan het beroepsorgaan hiervan geen overtuigende aanwijzingen vinden.” Toch blijft Serge Muyters bij zijn weigering om de kandidate-stagiair een veiligheidsattest te geven. Haar droom om ooit eens aan de slag te gaan als politieagente heeft ze inmiddels opgeborgen.
Drie getuigenissen, driemaal op betwistbare gronden dat iemand geweigerd wordt bij de Antwerpse politie. Niet op onbetwistbare zaken zoals gebrekkige taalkennis, niet fysiek paraat zijn of een duidelijk extremistisch profiel – terwijl dat laatste anders niet een probleem is om VB-militanten te recruteren als politieagent(e). Het doet spontaan denken aan moskee De Koepel in Borgerhout, een moskee opgezet voor autochtonen die moslim(a) worden, vorig jaar door minister Geert Bourgeois de wacht aangezegd omwille van naar verluidt verontrustende berichten van de Staatsveiligheid. De erkenning en subsidiëring van de moskee dreigde ingetrokken te worden, maar na een half jaar zette de Staatsveiligheid zwart op wit op papier niet op de hoogte te zijn van extremistische uitspraken of activiteiten die in strijd zijn met de erkenningsvoorwaarden.
Zowel in de Antwerpse gemeenteraad als provincieraad moest men laatst een advies geven over de erkenning van De Koepel. Burgemeester Bart De Wever zei niet op de hoogte te zijn van het onderzoek van de Staatsveiligheid, terwijl de bewuste brief wél in het aan de provincieraad voorgelegd dossier gevonden werd. De bestuursmeerderheden van stad en provincie reppen niet meer over de Staatsveiligheid, maar halen nu plots een administratief probleem boven om de erkenning in vraag te stellen. Lees hier het dossier van provincieraadslid Kris Merckx. Als men moslims wil weren, vindt men altijd wel een stok om mee te slaan.
Bron : 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten