Goeienavond beste lezer, Beste lezer, hoe schreef Rutger Kopland dat ook alweer? "(...) de lege plekken in het hoge gras, ik heb / altijd gewild dat ik dat was, een lege / plek voor iemand, om te blijven". Eindelijk kunnen we weer languit in het gras gaan liggen, hoger dan ooit door de vele regen, en 's avonds een spoor van lege plekken trekken. In het park, op de festivalwei, op het parcours van een van de vele kunstroutes die de komende maanden door het land lopen. Of in de tuin van de Pinoys in Evergem, waar oermoeder Marijke Pinoy en haar (klein/schoon)kinderen deze zomer theater maken, over hun familie - maar ongetwijfeld ook een beetje over die van u en mij. "Wat is een huis? Wat is een thuis? Wie laat je binnen, wie sluit je uit? En wat is dat eigenlijk, een familie? Je kunt elkaar graag zien, maar uiteindelijk draait het toch vooral om elkaars anders-zijn eerst te leren begrijpen en dan los te laten, ook al gaat het om bloedverwanten." De Standaard Weekblad bundelde dit en andere cultuurinterviews, en tientallen tips voor films, concerten, optredens en expo's om naar (uit) te kijken. Een zomer lang. | 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten