Goeienavond beste lezer,
Bent u een laatbloeier of een vroegbloeier? Mensen die vroegbloeiers zijn, zeggen dat zelden van zichzelf, misschien uit angst om voor opschepper te worden versleten. Dan heeft de laatbloeier het als underdog makkelijker om openlijk blij te zijn met zijn uiteindelijke succes. In zijn bloei trilt altijd nog wat nederigheid door, en soms ook de vraag of er niet meer in had gezeten: was dat nu echt nodig, zo lang je knoppen dichtgevouwen houden? “Ik heb veel tijd verloren doordat ik een laatbloeier ben”, zegt schrijver Bart Moeyaert in een interview dat u hieronder kunt lezen: de dwingende verwachtingen van zijn vader hielden hem jarenlang klein. “Dat verdomde pleasen – het lelijkste woord van de wereld, vind ik – ik heb het veel te lang gedaan. Ik ging mee op reis, ik deed tegen mijn zin de studies die hij voor me uitkoos …” Als pleasen het lelijkste woord is, draag ik laatbloeier voor als het mooiste. Zo’n genadig etiket voor mensen die lang geaarzeld hebben, of dat zelfs nog altijd doen: in één woord worden ze een cadeau voor de wereld. De zachtroze tulpen die in onze tuin de lente inluidden, staan er nu al verwelkt en aangevreten bij. Stel je voor dat we geen laatbloeiers hadden om naar uit te kijken. | 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten