Nieuws uit de gesloten asiel centra, dit gebeurt vlak bij u

Het wordt knap lastig om een lijst te maken met de oproepen die we dagelijks uit de gesloten centra ontvangen. Hieronder enkele elementen en vragen die voortvloeien uit de getuigenissen die we uit de gesloten centra ontvingen over ons Belgisch systeem van migratiemanagement.

Verzet in de gesloten centra

Al meer dan een maand lijkt het beheer van de Belgische gesloten centra zeer lastig geworden.
In het gesloten centrum van Merksplas vond op 10 mei een aanzienlijke oproer plaats die snel onderdrukt werd door de politie. Een tiental weerspannigen werd gedurende 11 dagen in het cachot geplaatst!
http://detention.theowlseyes.info/category/Merksplas
In het gesloten centrum van Brugge ontstond protest en verontwaardiging volgende op een zelfmoordpoging op 4 juni. Als reactie op deze drukte werd iedereen geïsoleerd en kregen de vrouw een ‘pil’ om te kalmeren. De spanning blijft echter.
http://www.gettingthevoiceout.org/tentative-de-suicide-grave-au-centre-ferme-de-bruges/
In het gesloten centrum van Steenokkerzeel heerst er al meerdere dagen een zeer gespannen sfeer (volgens de directie door de aanwezigheid van ‘weerspannigen’.) De directie ging op 5 juni in de aanval met het fouilleren van de gevangenen en een volledig onderzoek van hun kamers.
http://www.gettingthevoiceout.org/05-06-journee-chaotique-au-centre-ferme-127-bis-a-steenokkerzeel/
Een Guinees zit in isolement omdat hij drinken, eten noch zich wassen wil. Zijn toestand is zeer verontrustend.
Een Ivoriaan die zichzelf overgoot met koffie en brandwonden heeft, werd na meerdere dagen isolement dan toch gehospitaliseerd.
In centrum Caricole zijn een twaalftal asielaanvragers op 28 mei met een hongerstaking begonnen nadat ze een onzeker antwoord kregen op hun dossiers. De directie ‘beloofde’ een oplossing voor hun problemen. Tien van hen zijn nog steeds in hongerstaking!
Een vrouw die uit Kameroen komt, vroeg in Caricole ook nog asiel aan. Ze is 3 maanden zwanger van een tweeling. De sociaal assistent stelde haar voor een abortus te laten uitvoeren voor haar uitzetting!!!!!!!!! Als dat geen schandaal is?
Uitzettingen

De uitwijzingen gaan daarentegen goed. De dwang van de escortes werpt vaak haar vruchten af!
Enkele uitzettingen werden op de laatste minuut afgeblazen na druk van buitenaf of door administratieve beslommeringen.
http://www.gettingthevoiceout.org/category/expulsions-en-cours/?lang=fr_be
Burgerlijke ongehoorzaamheid bij de dienst vreemdelingenzaken

De gevangenen berichten ook over sluwe en dus nog onwettelijkere arrestaties en uitzettingen: een aanhouding na een oproep om op het commissariaat te verschijnen om het regularisatiedossier in orde te brengen; uitzetting zonder de wettelijke 48 uur waarin Vreemdelingenzaken moet inlichten, te respecteren; gedwongen uitzetting vanaf de eerste poging (een Tunesische vader van 4 Belgische kinderen werd onder dwang en bij verrassing uitgezet.)
Andere gerapporteerde feiten: de laissez passer’s die uitwijzing mogelijk maken, schijnen in sommige gevallen niet van de betrokken consulaten te komen maar door Vreemdelingenzaken ‘vervalst’ te worden. Dit zijn landen waarover in die zin getuigd werd: Congo, Afghanistan en Guinee.
Een Senegalees moest ook nog uitgezet worden. Maar deze uitzetting werd op de laatste moment geannuleerd wegens een beroepsprocedure. Vervolgens werd een andere Senegalees toch uitgezet zonder de mogelijkheid te hebben om in beroep te gaan.
Ondanks de steeds vagere administratieve of humanitaire situaties probeert Vreemdelingenzaken de kandidaat voor uitwijzing toch steeds naar de luchthaven te voeren. Het is door druk van buitenaf of beroepsprocedures dat uitzetting op de laatste moment voorkomen kan worden!
Het banaliseren van onze migratiepolitiek
Eén instantie kreeg de volledige macht om zich met alle mogelijke middelen van de ongewensten te ontdoen. Al die opgesloten zitten, spreken over haat en geweld: is deze haat en dit geweld door vertegenwoordigers van de staat niet af te keuren?
De gevangenen, de ‘weerspannigen’, proberen met hun zeer beperkte middelen hun verzet te uiten, zich te verzetten tegen hun opsluiting in een zeer repressief gevangenisregime waar personen worden opgesloten en in het cachot geplaatst zonder het minste teken van afkeuring. Solidariteitsbewegingen binnen de centra zijn wel gebruikelijk.

‘Burgers’ tonen hun verontwaardiging (zo)als ze kunnen.

Verenigingen eisen alternatieven voor opsluiting of humanere centra.
Maar het geweld, de folteringen, worden zelden veroordeeld en lijken gebanaliseerd te worden.
Hoe lang gaan we dit nog toestaan?
Hoe zijn we daar beland?
Wanneer gaan we deze fascistische uitspattingen van ons ‘democratisch’ systeem verwerpen?
Blijven we het onaanvaardbare aanvaarden?

Bron : Getting  the Voice Out